سرطان یکی از بیماری هایی است که اخیرا آشکار شده که تهدید بزرگی برای آتش نشانان محسوب می شود. ما به عنوان آتش نشان در معرض بخارها و مواد شیمیایی سرطان زای قابل توجهی هستیم. این قرار گیری در معرض مواد تاثیر بدی می گذارند.
مطالعات اخیر نشان داده است که ریسک ابتلای آتش نشانان به سرطان های مشخص، دو برابر عموم مردم است. آمار ترسناک است، اما این اطلاعات ریسک ها را مشخص کرده است و جهت هایی را برای جلوگیری و اجتناب از قرار گرفتن در معرض مواد سرطان زای خطرناک فراهم کرده است.
خطرات اطفاحریق
کار آتش نشانی ذاتا خطرناک است. ما خطرات بالقوه ای را که در زمان فعال شدن زنگ خطر با آنها مواجه می شویم، می دانیم؛ ولی سرطان ممکن است یکی از خطراتی نباشد که ما در حین پاسخگویی به یک تماس به فکر آن ها هستیم. سرطان، بر خلاف شعله های آتش بالای سر مان یا ساختمان های در حال ریزش در اطراف ما، یک خطر غیرقابل رویت نیست و اغلب تا زمانی که دیگر دیر شده است، متوجه آن نمی شویم. متاسفانه، اکنون ما باید تهدید واقعی را که سرطان برای تمام افراد در حرفه ما مطرح می کند، بشناسیم.
شغل ما این پتانسیل را دارد که ما را در معرض تعداد زیادی از مواد سرطان زا و شیمیایی خطرناک قرار دهد. این پتانسیل قرارگیری در معرض مواد خطرناک، در طول سال ها افزایش یافته است زیرا مصالح ساختمان سازی و اثاثیه از چوب، الیاف پشم و پنبه به مواد مصنوعی و پلاستیک تغییر یافته اند که از آرایه وسیعی از مواد شیمیایی شامل فرآورده های نفتی ساخته شده اند.
وقتی این اثاثیه مدرن داغ می شوند و می سوزند، مواد شیمیایی را که از آنها ساخته شده اند، از جمله بنزن، فرمالدهید و دیگر مواد سرطان زا، به صورت گاز پراکنده می کنند. مواد شیمیایی حاصل همراه با دود، یک محیط پر از سم را تشکیل می دهند.
ما به عنوان آتش نشان وقتی که برای اطفاء حریق وارد فضا می شویم، در این گاز و دود سمی غرق می شویم. محافظت از سیستم تنفسی با SCBA با فشار مثبت، به طور کامل از ما مراقبت نمی کند. مواد شیمیایی سرطان زا به لباس ها و دیگر تجهیزات ما می چسبد و وقتی که خارج از محیط آتش سوزی باشیم نیز هنوز در معرض خطر جذب این مواد سمی از طریق پوست و تنفس آن ها هستیم زیرا ایم مواد به تولید گاز از روی تجهیزات ادامه می دهند.
ابلاغیه فنی 117 کالیفرنیا
یک مشارکت کننده دیگر در عوامل ایجاد سرطان آتش نشانان ابلاغیه فنی 117 کالیفرنیا است که در آن تعیین شده بود که مواد بازدارنده آتش در تمام اثاثیه پرشده از فوم در کالیفرنیا به کار برده شوند. حتی اگر شما در ساحل غربی نباشید، باید نگران باشید، زیرا برد این الزامات فراتر از کالیفرنیا رفته است. به این ترتیب به مرور در کارخانه جات تولید اثاثیه، به جای ایجاد یک خط تولید جدا فقط برای کالیفرنیا، از مواد شیمیایی بازدارنده آتش در خط تولید تمام اثاثیه تحویل داده شده به تمام امریکای شمالی استفاده شد. در نتیجه، همه اثاثیه فومی فروخته شده در ایالات متحده در طول چندین دهه گذشته، شامل این ماده شیمیایی سمی بودند.
بحث درباره CA TB 117 وسیع تر از آن است که به تفصیل در این مقاله جای گیرد؛ ولی یک ارتباط مشکوک بین قرارگیری در معرض این ماده شیمیایی تولید کننده گاز و برخی سرطان های تهاجمی و نادر وجود دارد که با نرخ هشدار دهنده ای آتش نشانان را به خود مبتلا کرده اند. Chicago Tribune یک جایزه پولیتزر برای جدیت تحقیق خود درباره این موضوع برد که پایه مستند Toxic Hotseat بود. این مستند، تاریخ مروری عالی بر بحث CA TB 117 از جمله نقش مشکوک آن در سرطان و مرگ متعاقب آتش نشانان اداره آتش نشانی سان فرانسیسکو و دیگر اداره های آتش نشانی سراسر کشور است.
علاوه بر این که اجزای ساخته شده از پلاستیک و ترکیبات مصنوعی و اثاثیه نیز تحت الزامات CA TB 117 قرار می گیرند، آتش نشانان امروزه همچنین در معرض مصالح خطرناک در سازه های قدیمی تر مانند پنبه نسوز قرار دارند. ثابت شده است تمام این مواد خطرناک تاثیر زیادی بر گسترش سرطان در آتش نشانان دارند.
داده های ابتدایی درباره آتش نشانان و سرطان
در سال 2010، موسسه ملی ایمنی و بهداشت شغلی (NIOSH) یک مطالعه برای ارزیابی خطر سرطان آتش نشانان را آغاز کرد. مطالعه چهار سال به طول انجامید و اندازه نمونه شامل بیش از 30000 آتش نشان حرفه ای بود که بین سال های 1950 و 2010 در شیکاگو، فیلادلفیا و سان فرانسیسکو خدمت می کردند. این بزرگ ترین مطالعه بر روی آتش نشانان بود که تا به حال انجام شده است.
مطالعه برای تشخیص این مطلب انجام شد که آیا آتش نشانان در معرض خطر بزرگ تر گسترش سرطان مربوط به قرارگیری آنها در معرض مواد خطرناک در محل کار هستند یا خیر. مرگ و میرهای مربوط به سرطان و همچنین انواع مشخص سرطان مرتبط مورد بررسی قرار گرفتند. محققان انواع و تعداد اعزام ها، استفاده از تجهیزات محافظتی و کنترل خروجی دیزل را نیز در نظر گرفتند.
یافته های اولیه این مطالعه که در نوامبر سال 2013 منتشر شد، چندان خوشایند نبودند. نتیجه مطالعه NIOSH نشان داد: «آتش نشانان در معرض خطر ابتلای بیشتری به سرطان های دستگاه ادراری، تنفسی، دهانی و گوارشی نسبت به عموم مردم هستند. به علاوه، آتش نشانان نسبت به آنچه که قبلا انتظار می رفت، سرطان و مرگ و میرهای بیشتری را به دلیل سرطان تجربه کردند. احتمال ابتلای آتش نشانان به مزوتلیومای بدخیم که مرتبط به قرارگیری در معرض پنبه نسوز است، دو برابر است. این مطالعه اولین مطالعه ای بود که تعدد مزوتلیوما در آتش نشانان ایالات متحده را شناسایی کرد».
انتشار رسمی اولیه در نوامبر سال 2013 بیان کرد که مرحله بعدی در مطالعه، شناسایی ارتباط بین قرارگیری در معرض مواد مشخص و سرطان های مشخص آتش نشانان مورد مطالعه است.
مرحله دوم مطالعه – آتش نشانان و سرطان
مرحله دوم مطالعه اکنون در حال انجام شدن است. در حال حاضر محققان بر مقایسه تاثیرات سلامت بین آتش نشانان با قرارگیری در معرض مواد خطرناک بیشتر و آتش نشانانی با قرارگیری در معرض مواد خطرناک کمتر تمرکز دارند.
این مطالعه در حال ارزیابی قرارگیری در معرض مواد خطرناک آتش نشانان و ارتباط با سرطان است. این شامل مرور سابقه کاری مشارکت کنندگان در مطالعه و تعداد اعزام ها در طول دوران خدمت آن ها می شود. پیش بینی شده است که این مرحله اطلاعات بیشتری را درباره این که کدام نوع از قرارگیری در معرض مواد خطرناک می تواند منجر به سرطان های مشخص شود، ارائه کند.
آموزش خودمان
آتش نشانی ذاتا خطرناک است؛ اما این خطرها محدود به خطرهای فیزیکی آنی که ما در محیط های آتش سوزی خصمانه با آن روبرو می شویم، نمی شوند. خطرات پنهانی که مدتی طولانی پس از بازگشت به ایستگاه و حتی خانه بر ما تاثیر می گذارند، می توانند بر روی سلامت آینده و حتی سلامت خانواده هایمان تاثیر بگذارد.
با این که ما نمی توانیم به طور کامل قرارگیری در معرض تمام مواد سرطان زا و سمی را در حرفه خود از بین ببریم، ولی می توانیم با تفکر، دقت، برنامه ریزی و انجام آنها، بسیاری از قرارگیری در معرض مواد خطرناک غیر ضروری را به حداقل برسانیم. اولین گام مهم، آموزش به خود درباره خطرات و روش هایی است که می توانیم از آن ها اجتناب کنیم یا آن ها را به حداقل برسانیم، است. دومین و مهم ترین گام اجرای تمهیداتی مداوم برای به حداقل رساندن خطرات مخفی است که ما با آن روبرو می شویم.
ما برای محافظت از خودمان چه کاری می توانیم انجام بدهیم
اقدامات احتیاطی وجود دارند که می توان از آن ها برای کاهش قرارگیری در معرض مواد سرطان زا و پاسخگویی به آنها پس از قرارگیری در معرض آن ها استفاده کرد.
1. در آتش سوزی ها (ساختمان، وسایل نقلیه و هر جای دیگری که ممکن است دچار آتش سوزی شود) از جمله در زمان overhaul همیشه PPE و SCBA را بر تن داشته باشید.
2. قبل از خارج شدن از صحنه آتش سوزی، یک ضدعفونی ناخالص را برای از بین بردن آلودگی های سمی احتمالی از تجهیزات و لباس خود انجام دهید.
3. بعد از آتش سوزی فورا دست، بازوها، صورت، گردن و غیره را با آب بشویید و تمیز کنید.
4. بعد از آتش سوزی، برای جلوگیری از تنفس غیر ضروری مواد سرطان زای تولیدکننده دود، تجهیزات پوششی را در یک اتاقک خارج از کابین مسافر نگهداری کنید.
5. در زمان رسیدن به ایستگاه (بعد از هر تماس یا اعزام) فورا Plymovent را متصل کرده یا از روش های کاهش گاز جایگزین برای به حداقل رساندن گازها در موتور و فضای اقامت استفاده کنید.
6. اگر در دسترس بود، باید در زمان بازگشت به ایستگاه از یک مجموعه تجهیزات ثانویه (تمیز) استفاده شود و لباس آلوده باید به طور کامل تمیز شود. اگر مجموعه تجهیزات ثانویه در دسترس نیست و / یا تمیز کردن به طور کامل لباس ها یک گزینه فوری نباشد، باید احتیاط شود که تا جایی که ممکن است آلودگی ها پاک شوند و تا زمانی که پاکسازی مناسب ممکن باشد، لباس ها باید در یک ناحیه با تهویه مناسب به دور از افراد یا بخش خودرو آویزان شود.
7. افراد گروه بعد از بازگشت به ایستگاه و آماده کردن تجهیزات خود، باید برای از بین بردن کامل مواد سرطان زا از پوست و مو حمام کنند و باید لباس های تمیز بپوشند.
8. فورا تجهیزات و لباس های آلوده را در ایستگاه تمیز کنید. لباس آلوده خود را روی تخت یا در قفسه خود که تخت خواب یا دیگر لباس ها را آلوده می کند یا گاز را در محل اقامت کارکنان منتشر می کند، نیندازید. تجهیزات، لباس ها یا مواد آلوده را به خانه نبرید، زیرا خود و خانواده خود را بیشتر در معرض مواد سرطان زای آتش سوزی قرار می دهید.
9. لباس های (تمیز یا کثیف) را به محل اقامت و خواب نیاورید و نپوشید. روزهای جا دادن لباس فرم کنار تخت ها باید کنار گذاشته شود، زیرا این کار محل اقامت را آلوده کرده و اعضای گروه را در هنگام خواب در معرض سم گاز منتشر شده قرار می دهد.
10. قرارگیری در معرض مواد خطرناک را در یک PERS (سیستم گزارش قرارگیری در معرض مواد خطرناک شخصی) یا یک دفترچه شخصی مستندسازی کنید. حداقل تاریخ و زمان، شماره ID اعزام، افراد حاضر، قرارگیری در معرض مواد خطرناک یا آتش سوزی مواد، مدت زمان قرارگیری در معرض آنها و غیره را ثبت کنید. گرچه بسیاری از بخش ها ادعای بیماری احتمالی را می پذیرند، ما اغلب باید اثبات کنیم که در زمان انجام وظیفه در معرض مواد خطرناک بوده ایم.
مهم است که کنترل کننده این پیشرفت ها باشید. به آموزش دادن و یادگیری ادامه دهید. خوشبختانه، این مطالعه آگاهی را نسبت به خطرهای در حال افزایش سرطانی که ما به عنوان آتش نشان با آن ها روبرو هستیم، بالا برده است، ولی این به شما بستگی دارد که مراقب خودتان باشید و این اطلاعات را با گروه خود به اشتراک بگذارید.
حفظ آگاهی وضعیتی، مهارتی حیاتی در شغل ماست. به کار بردن این مهارت ها در هنگام در نظر گرفتن قرارگیری ما در معرض مواد خطرناک و به کارگیری برنامه ها برای دوری و به حداقل رساندن آن ها مهم است.
منبع: http://www.modernfirefighter.com
نظرات کاربران