ناهید پرورش در سال 1355 فرزند خود را در یک سانحه آتش سوزی از دست می دهد، بعد از دو سال از این واقعه خود را باز می یابد و به این فکر می کند که چطور می تواند از تکرار این حادثه غمبار برای سایرین جلوگیری کند، او به شکل خود جوش شروع به آموزش فرزندان ایران می کند، به مدارس می رود، با بیان داستان زندگی خود، بچه ها را با شرایط غم باری که پدر و مادر ها بعد از دست دادن فرزندان هستند، روبرو می کند. آنها را از مخاطرات آتش و چهارشنبه سوری آگاه می کند. او که آموزش های خود را در این سال ها بی وقفه و بی هیچ چشم داشت مالی انجام داده است، توانسته توجه آتش نشانان را به خود جلب کند و به عنوان بازویی در آموزش کودکان نقش موثری ایفا کند. خانم پرورش خود را مادر بچه ها می داند و معتقد است همه شهروندان باید نقش فعالی در سازندگی کشور داشته باشند و خواسته ها و مشکلات ایمنی و شهری را به مسئولین منتقل کنند و در مقابل از آنها پاسخ بخواهند. صحبت های ما را با این بانوی نمونه بخوانید:
چه فعالیت هایی تا کنون داشته اید؟
کارهای زیادی در راستای آتشنشانس و ایمنی حریق تاکنون انجام داده ام؛ آموزش ایمنی و آتش نشانی برای کودکان، از کودکان مربی ساخته ام، شرایط ایمنی برای برگزاری شب چهارشنبه سوری ایجاد می کنم، با کلانتری و آتش نشانی هماهنگی انجام می دادم، از تقارن و نزدیکی روز درختکاری و چهارشنبه سوری استفاده می کردم، ضمن اردویی به مناسبت درختکاری از سازمان آتش نشانی می خواهم به محل بیایند و آموزش آتش نشانی داشته باشند، همزمان با اجرای درخواست بچه ها برای شادی، رفتارهای پر خطر آن ها را مهار وکنترل می کنیم
نقش چنین همایش هایی را در آگاهی اجتماعی چطور ارزیابی می کنید؟
چنین همایش هایی تاثیر بسزایی برای بالابردن سطح اطلاعات شهروندان دارد، البته به شرط این که این همایش ها به گونه ای برگزار شود که علاوه بر سازمان ها و متخصصین آتش نشانی و ایمنی، شهروندان عادی نیز در آن به راحتی شرکت کنند. با ایجاد ارتباط دو سویه نظرات و مشکلات مربوط به ایمنی و آتش نشانی از طرف مردم مطرح شود و در قالب کارگاه هایی در حاشیه این همایش ها نحوه درست مشکلات مردم آموزش داده شود.
نظرات کاربران