با وجود تلاش های پیوسته برای درک سیستم های تمرینی زنده و مزایایی که دارند، بسیاری از سازمان ها هنوز نمی دانند چه فاکتورهایی در این تمرین در نظر گرفته می شود.
چندین سال قبل، تمرین آتشنشانی شامل جمع آوری چوب و آتش زدن آنها و تلاش آتش نشان ها برای خاموش کردن آن بود. این روش، مطمئن و سازگار با محیط زیست نبود. سیستم های تمرینی زنده ی مدرن- که به آن “مربی آتش” می گویند- روشی امن، قابل اطمینان و سازگار با محیط زیست پیشنهاد کردند. با افزایش تقاضا برای این سیستم ها، تعداد زیادی از سیستم ها و تولید کننده ها وارد بازار شدند که غالبا با 4 پارامتر دسته بندی می شوند:
سیستم های تمرینی ساختار ثابت
مربی های ساختاری سیستم هایی هستند که می توانند سناریویی خاص و واقعی را برای آتش نشان ها شبیه سازی کنند که شامل آتش سوزی یک یا چند طبقه ای تا آتش سوزی تونل ها، کشتی ها، هواپیما ها و تجهیزات نظامی می شود. این سیستم های تمرینی معمولا از چندین نقطه آتش داخل سازه،برای مثال آتش در اتاق خواب و آشپز خانه در یک خانه در حال سوختن، آتش سوزی در آشپزخانه و کابین مسافران در هواپیما، تشکیل می شوند تا سناریو هایی خاص در مواقع خاص را شبیه سازی کنند. تمرین های ساختاری همچنین با موانع فیزیکی، ماشین های دودساز و تولید کننده های صدا همراه می شوند تا بتوانند یک آتش سوزی واقعی را شبیه سازی کنند. برای مثال تمرین های هواپیما تجربه های مربوط به نشت سوخت و مشکل های به وجود آمده برای موتور و قسمت چرخ را همراه دارد.
جایگاه های آتش در ساختارهای ثابت با پروپان یا گاز طبیعی تغذیه می شوند چون از لحاظ اقتصادی ارزان هستند و برای محیط زیست مشکلی ایجاد نمی کنند. سیستم هایی که با نفت سفید کار می کنند برای مسئولان ARFF موجود هستند اما ضرر بیشتری برای محیط زیست دارند.
سیستم های تمرینی مدولار یا مقیاسی
سیستم های تمرینی مدولار نسبت به تمرین های ساختاری عملکرد مشابهی دارند اما از لحاظ اقتصادی (با توجه به داشتن منابع سوخت ثابت) مقرون به صرفه ترند،. از طرفی عمر منابع آنها کوتاه تر است. قابلیت انطباق پذیری این روش با توجه به ترکیب مخازن مختلف با چندین مکان آتشسوزی، بسیار بیشتر است. به راحتی بااضافه کردن مخازن اضافی و سیستم کنترل انعطاف پذیر گسترش می یابند و با سوخت پروپان و گاز طبیعی کار می کنند.
سیستم تمرینی متحرک
این سیستم ها انعطاف پذیرند و برای تمرین در هر محلی حتی در محل واقعی مورد نظر طراحی شده است. سیستم تمرینی متحرک دارای مخازن گاز، ژنراتور های برق تجهیز شده اند و می توانند با دستگاه های دیگری نیز در محل همراه شوند. سیستم های متحرک می توانند آتش سوزی های مختلف در هواپیما یا حتی در خانه را شبیه سازی کند.
در آتش سوزی هواپیما، کل سیستم می تواند به شکل یک هواپیمای واقعی کوچک در بیاید. حتی آتش سوزی های صنعتی را نیز می توان با این روش مدل کرد. برای مثال تانکر آتش HazMat همراه شده با سیستم تمرین شبیه تانکر بزرگ و آتش سوزی واقعی به نظر می رسد. اما انعطاف پذیری این روش تمرینی تحت الشعاع ظرفیت پایین این روش قرار می گیرد، برای مثال این روش تمرین برای سناریوهای محدود کوچکی کاربرد دارد. علاوه بر آن معمولا با پروپان بنا به ملاحظات ایمنی تغذیه می شوند. استفاده از گاز طبیعی معمولا تنها زمانی ممکن است که سیستم به منبع گاز های محلی دسترسی داشته باشد.
سیستم های تمرینی صنعتی بیرونی
بزرگترین نوع از دسته بندی سیستم های تمرینی، تمرین های صنعتی بیرونی است که آتش سوزی در مراکز صنعتی بلند مرتبه، تانک و آتش سوزی های ناشی از نشت سوخت مانند HazMat و آتش سوزی تمرینی وسایل نقلیه را شبیه سازی می کند. تمرینات این دسته سناریوهای زیادی را شامل می شود و می تواند با سایر فرضیات غیر مرتبط با آتش سوزی هم همراه شود مانند نشت/کاسته شدن گاز های سیلندر ها یا شیرها، نشت تانک های اسید و بسیاری موارد دیگر.
تمرینات HazMat در حال حاضر با توجه به حوادث متعدد HazMat استفاده می شوند. علاوه بر این 4 دسته سیستم های تمرینی، دسته ای از تمرینات کوچک قابل حمل هم برای تمرینات اطفای حریق وجود دارد، اما این دسته برای آتش نشان ها تعریف نمی شود.
یافتن سیستم تمرین مناسب نیازهای شما
حجم زیاد سیستم های تمرین موجود در بازار کار انتخاب را سخت می کند. علاوه بر آن، سیستم ها معمولا محصولات غیر استانداردی هستند که برای مصارف خاصی از نیاز های مشتری کاربرد دارند. اما تجربه شرکت Kiddle Fire Trainers در صنعت 6 نکته مهم را مشخص کرده که در موقع انتخاب سیستم باید در نظر گرفته شود:
1. نیاز ها و منابع تمرین را مشخص کنید. لیستی از نیازهای تمرین با کمک رسم حوادث اصلی که آتش نشان ها باید با آنها روبرو شوند تهیه کنید. همچنین بررسی کنید تمرین موجود استاندارد های رسمی تمرین مانند ICAO، NFPA و.. را ارضا می کند. بعد از ترسیم حوادث، سناریو های مرتبط با این حوادث را مشخص کنید و تعیین کنید چه تجهیزاتی (جای آتش، تولید کننده های دود یا/و صدا) برای این سناریو ها لازم است. سپس نیاز های مختلف را با منابع موجود مقایسه کنید (بودجه، فضای تمرین و افراد حاضر در تمرین). در بیشتر موارد بودجه عامل محدود کننده موفقیت تمرین است.
2. گاز مناسب برای تغذیه سیستم تمرین را انتخاب کنید. معمولا دو نوع سوخت در بازار موجود است. پروپان شایع ترین انتخاب است چون تنها گزینه این سیستم ها طی سال های متمادی بوده است. پروپان مزایای زیادی دارد: ارزان است، تمیز می سوزد، حمل آن نسبتا امن است و دسترسی به آن نیز ساده است. تمرین هایی که با گاز طبیعی تغذیه می شوند چند سال قبل معرفی شدند و از زمان معرفیشان بسیار محبوب شده اند. گاز طبیعی مزایای مشترک زیادی با پروپان دارد، ارزان است، تمیز می سوزد، نگهداری از آن ساده است و حمل آن ساده است. مزیت اصلی آن در مقایسه با پروپان دسترسی ساده تر نسبت به پروپان است چون می توان مستقیما از لوله کشی گاز استخراج شود و نیاز به وجود مخزن ذخیره سازی را از بین می برد. البته گاز طبیعی این ایراد را دارد که حمل و نقل آن اقتصادی نیست که این امر استفاده از گاز طبیعی را برای سیستم های تمرینی متحرک نا مناسب می کند.
3. تکنولوژی سوختن مناسب را انتخاب کنید. دو تکنولوژی اصلی مورد استفاده موجود در بازار حمام آب و سوزاننده خشک است. آتش با تکنولوژی حمام آب از لحاظ بصری طبیعی تر به نظر می رسد به طوری که به نظر می رسد شعله ها روی آب شنا می کنند. اما جایگاه های آتش حمام آب به منبع ثابت آب برای جلسات تمرین مختلف نیاز دارد. ظرف آب می تواند یا با سیستم دستی یا اتوماتیک بعد از هر جلسه تمرین پر شود. همچنین در هوا های سرد این ظرف می تواند یخ بزند. آتش های حمام آب اثر بیشتری روی محیط دارند، چون آلودگی بیشتری تولید می کنند و هیدروکربن های نسوخته و مونو اکسید کربن بیشتری تولید می کنند.
بر خلاف حمام های آب ، تکنولوژی سوزاننده خشک چالش های حمام آب را ندارد چون ظرف آبی مورد نیاز نیست و همچنان ظاهر شعله ایجاد شده بسیار خوب است. این سیستم برای تمام انواع محیط ها بدون توجه به شرایط اطراف مورد استفاده قرار گیرد. اثرات زیست محیطی این تکنولوژی کمتر است چون هوای احتراق مستقیما به داخل کوره دمیده می شود و باعث سوختن تمیز تر می شود. علاوه بر آن منبع ثابت هوا نیاز استفاده از هواکش را در اتاق از بین برود، در حالی که وجود هواکش برای سیستم های حمام آب نیاز بود. این واقعیت که نیاز به هواکشی ثابت وجود ندارد استفاده از این نوع تکنولوژی را برای انجام تمرین های شدید تر مناسب می سازد.
4. درجه کنترل خود را انتخاب کنید. سیستم کنترل عامل اصلی جدا کننده این سیستم ها است. معمولا سیستم های کنترل را به دسته های دستی، نیمه اتوماتیک و تمام اتوماتیک تقسیم بندی می کنند. اما سیستم های کنترل پیشنهاد شده توسط تولید کننده های مختلف می توانند تفاوت های زیادی با هم داشته باشند.
تقریبا تمام تولید کننده ها مدل ردیابی اتوماتیک یا ویژگی واکنش اتوماتیک را دارند. این ویژگی معمولا واکنش واقعی آتش سوزی را تامین می کند. تقریبا تمام سیستم های تمام اتوماتیک سناریو های شروع آتش به هم پیوسته دارند. این مکانیزم ها اجازه ایجاد سناریو هایی که اگر آتش گاه به اندازه کافی خنک نشده است و آتش به طور خودکار دوباره ایجاد می شوند یا اگر تمرین کننده در مدت زمان مشخص آتش را خاموش نکند و آتش به آتش گاه دیگری پخش می شود، می دهد.
چیزی که واقعا این سیستم های کنترل را از هم تمییز می دهد تعداد پارامتر های قابل تنظیم هستند. سیستم Kiddle Fire Trainers T-2000 برای مثال به کاربر اجازه کنترل تعداد وسیعی از سناریو های تمرینی را می دهد. مدل T-2000 اجازه تنظیم ارتفاع، عرض، انبساط شعله و کمترین زمان خنک شدن برای شعله در حال خاموش کردن را به علاوه سناریو های کاملا از پیش برنامه ریزی شده برای هر تمرین کننده را می دهد.
5. کیفیت و طراحی آتش گاه ها. کیفیت یک آتش گاه (جایگاه آتش) مهم ترین پارامتر برای اندازه گیری کیفیت سیستم تمرینی است چون عامل مهمی در میزان هزینه های اولیه و هزینه بازگشتی است. دو عاملی که عموما روی کیفیت تاثیر می گذارند نوع ماده استفاده شده و ضخامت آن می باشد. Kiddle Fire Trainers کماکان از فولادهای ضد زنگ یا فولاد های کربنی به شکل ورقه هایی با ضخامت 5 میلی متر استفاده می کند. این استاندارد های کیفیت ساخت به Kiddle Fire Trainers این امکان را می دهد تا طول عمر محصولاتش را برای حد اقل 10 سال تضمین کند. طراحی آتش گاه عامل مهم دیگری برای تعیین کیفیت کلی سیستم تمرینی است. برخی تولید کنندگان آتشگاه هایی با ظاهر زیبا تحویل مشتری می دهند اما کیفیت مناسبی برای تمرین تامین نمی کنند. برای مثال ترموکوپل هایی که نیاز است روی آتش گاه سوار شوند، اما اگر سنسور طوری نصب شود که به آسانی توسط فرد تمرین کننده مشاهده شود، به جای اینکه آتش را به طور مناسب خاموش کند به آسانی سنسور را خنک می کند. بنابراین طراحی بهینه آتش گاه باید طوری باشد که بتواند ترموکوپل را مخفی کند.
6. امنیت. مهم ترین اصل در سیستم های تمرینی آتش ایجاد محیطی امن برای افراد تمرین کننده است. با آنکه بیشتر سیستم های موجود در بازار عموما امن به نظر می رسند، متاسفانه تمام تولید کنندگان استاندارد های امنیتی یکسان را لحاظ نمی کنند. با بررسی سیستم های مختلف، از اینکه تولید کننده محصول خود را با قوانین محلی و بین المللی همراه ساخته اطمینان حاصل کنید. تمام محصولات تمرین دهنده باید حتما استاندارد DIN 14097 قسمت 2 که مربوط به سیستم های تمرین با سوخت گاز است را رعایت کنند. پیروی از این استاندارد این اطمینان خاطر را به وجود می آورد که می توان تمرین را بدون خطر جدی برای تهدید سلامت تمرین کننده ها انجام داد.
برای اطلاعات بیشتر به سایت www.firetrainer.com مراجعه کنید.
نویسنده:Ruben Keuchen مدیر بازاریابی جهانی شرکتKiddle Fire Trainers
نظرات کاربران